Az önce 28 günlük bir egzersiz mücadelesinin son gününü de yaparak, hayatımda ilk defa başladığım bir programı bitirdim. Ve tabii ki bununla biraz övünücem🤓🤓

Müsadenizle biraz övünücem, çünkü ben sporla haşır neşir bir aileye doğmadım. Kendim profesyonel olarak sporla nerdeyse hiç haşır neşir olmadım. Ailemde ya da çevremde düzenli spor yapan pek kimse yoktur. Ben de spora çok atletik olduğumdan ya da kiloyla ilgili sebeplerden dolayı değil de, tamamen ruh sağlığına katkısı için bu kadar hayranım aslında. Benim hiç hareket etmemiş halimle, az da olsa sporunu yapmış, o kalbin ritmini bir artırıp, biraz bedenini esnetmiş halim arasında iki farklı gezegen kadar çok fark var. Bir de yaş aldığımda, saatlerce yürüyebilmek, kendi işimi kendim yapabilmek beni çok heyecanlandırıyor. Bunun da şimdiden kumbaraya azar azar para atmak gibi, kemiklerimi eklemlerimi koruyarak olcağını anlayacak kadar okur yazarım çok şükür.

Yine de bütün bunlara rağmen bi ara verdim mi, yapmadığım günler de olurdu yalan yok. Bu sefer nasıl hiç fire vermeden sonuna kadar gittiğimi buldum ama. Niyetim vardı çünkü.

Sadece beni ilgilendirecek, bazı hayatsal sebeplerden dolayı çok zorlanıyorum bu ara. İçimde kan revan birisi vaaaarr🎶🎶

Ne zaman böyle bir şeyleri hazmedemesem, kontrolcülüğüm artıyor. İstiyorumki dağlara taşlara burnumu sokayım, her şey benim bildiğim gibi olsun( çünkü en iyi ben bilirim, meh). Ve fakat Allah’tanki, kendime yetecek kadar duygu okuryazarlığım olduğundan, yook dedim. Bu benim normalim değil. Kontrolüm dışında gelişen bazı olaylardan ötürü otomatik pilotum devreye giriyor. Güvende hissedebilmem için de, olayların gidişatına karışmalıymışım, bir şeyler yapmalıymışım gibi bir illüzyona beni inandırıyor.

İşte buralar nefis noktalar. Ya eski savunma mekanizmalarımıza meydanı boş bırakarak kendi başımıza yeni çoraplar örüyoruz ya da sağlıklı savunma mekanizmaları geliştirmek için fırsat olarak bunları kullanıyoruz. 30lu yaşlar bunun için güzel galiba, çünkü ilkini defalarca denemiş ve istediğimizin aslında bu olmadığını çok kez tecrübe etmişizdir artık. Regülasyonda iyileşmek daha makbul be canısı deyip, madem bir şeyleri kontrol edesin var; o zaman kendi tembelliğini kontrol et, dedim. Çünkü baktığında, üzerinde kontrolümüz olan tek şey kendi davranışlarımız çünkü.

İlk bir kaç güç tabiiki de doğalında hiç zorlanmadan yaptım. Ama o direnç geldi. Aman ya boşver kalsın, dedi bazı günler. Gerçekten bu programı kiloyla ilgili zerre kadar ilgilenmeden, sırf zihin terbiyesi aracı olarak yapmaya niyet ettiğim için kalkabildim. Yoksa çoktan bırakmıştım kendimi biliyorum. Kontrolcülüğüm biraz da bana hizmet etsin bakalım öyle değil mi? Bu niyetimi hatırlamak beni öyle ya da böyle her gün çıkardı mata. Çok güzel değil mi ya🫠🫠

Bu arada her ne kadar kilo vermek için yapmadım desem de o konuda da bir fark oldu bonus olarak. Hani şu hepimizin dolabında, asla hiç bir kaçamağımızı gizlemeyen ‘o’ pantolun vardır. Benimkisi bana pek güzel şeyler söyledi geçen🤭

Şöyle biraz hafiflemeyi hangimiz sevmezki?

Yani diyeceğim, dertlerim aynen duruyor. En azından kimseyi fazladan üzecek bilinçli bir eylemde ve adımda bulunmadan, burnumu kendi duyguma soktum. Ve asıl bunun için kendimle gurur duyuyorum. Yoksa 28 gündür spor yapıyor olmanın nesi var ki diyebilirsiniz? Arka plandaki niyetimle açıkladım ki, ileride bana da örnek olsun🤘🏻

Şimdi iyice alıştığım bu halimle, şubat ayı için de bir program bulayım diyorum. İsteyen olursa paylaşırım birlikte yaparız ne dersiniz?

Sağlıklı alışkanlarınızın, farkındalığınızın bol olduğu huzurlu günler💐💐